-
141.《步虚词二首》 唐·刘禹锡
阿母种桃云海际,花落子成三千岁。
海风吹折最繁枝,跪捧琼盘献天帝。
华表千年一鹤归,凝丹为顶雪为衣。
星星仙语人听尽,却向五云翻翅飞。 -
142.《和李德裕游汉州房公湖二首》 唐·郑澣
太尉留琴地,时移重可寻。
徽弦一掩抑,风月助登临。
荣驻青油骑,高张白雪音。
祗言酬唱美,良史记王箴。 -
143.《道州城北楼观李花》 唐·吕温
夜疑关山月,晓似沙场雪。
曾使西域来,幽情望超越。
将念浩无际,欲言忘所说。
岂是花感人,自怜抱孤节。 -
144.《和宣州钱判官使院厅前石楠树》 唐·孟郊
大朴既一剖,众材争万殊。
懿兹南海华,来与北壤俱。
生长如自惜,雪霜无凋渝。
笼笼抱灵秀,簇簇抽芳肤。 -
145.《和宣州钱判官使院厅前石楠树》 唐·孟郊
大朴既一剖,众材争万殊。
懿兹南海华,来与北壤俱。
生长如自惜,雪霜无凋渝。
笼笼抱灵秀,簇簇抽芳肤。 -
146.《水》 唐·张籍
荡漾空沙际,虚明入远天。
秋光照不极,鸟色去无边。
势引长云阔,波轻片雪连。
汀洲杳难测,万古覆苍烟。 -
147.《答姨兄胡灵之见寄五十韵》 唐·元稹
忆昔凤翔城,龆年是事荣。
理家烦伯舅,相宅尽吾兄。
诗律蒙亲授,朋游忝自迎。
题头筠管缦,教射角弓騂. -
148.《代书诗一百韵寄微之》 唐·白居易
忆在贞元岁,初登典校司。
身名同日授,心事一言知。
肺腑都无隔,形骸两不羁。
疏狂属年少,闲散为官卑。 -
149.《刘苏州以华亭一鹤远寄,以诗谢之》 唐·白居易
老鹤风姿异,衰翁诗思深。
素毛如我鬓,丹顶似君心。
松际雪相映,鸡群尘不侵。
殷勤远来意,一只重千金。 -
150.《山出云》 唐·陆畅
灵山蓄云彩,纷郁出清晨。
望树繁花白,看峰小雪新。
映松张盖影,依涧布鱼鳞。
高似从龙处,低如触石频。
浓光藏半岫,浅色类飘尘。
玉叶开天际,遥怜占早春。 -
151.《奉酬乐天立秋夕有怀见寄》 唐·李绅
深夜星汉静,秋风初报凉。
阶篁淅沥响,露叶参差光。
冰兔半升魄,铜壶微滴长。
薄帷乍飘卷,襟带轻摇飏. -
152.《庐山石镜》 唐·鲍溶
东岩采薇人,岩际朝见月。
怪堕幽萝间,非时更澄彻。
绿萝就玉兔,再与高鸟歇。
清光照掌中,始悟石上发。 -
153.《送僧东游》 唐·鲍溶
风流东晋后,外学入僧家。
独唱郢中雪,还游天际霞。
云村共香饭,水月喻秋花。
景物添新致,前程讵可涯。 -
154.《过稠上人院》 唐·姚合
清羸一饭师,闲院亦披衣。
应诏常翻译,修心出是非。
雪中疏磬度,林际晚风归。
蔬食常来此,人间护净稀。 -
155.《过稠上人院》 唐·姚合
清羸一饭师,闲院亦披衣。
应诏常翻译,修心出是非。
雪中疏磬度,林际晚风归。
蔬食常来此,人间护净稀。 -
156.《忆山寄僧》 唐·雍陶
尘路谁知蹋雪踪,到来空认出云峰。
天晴远见月中树,风便细听烟际钟。
阅世数思僧并院,忆山长羡鹤归松。
新愁旧恨多难说,半在眉间半在胸。 -
157.《自宣州赴官入京,路逢裴坦判官归宣州,因题赠》 唐·杜牧
敬亭山下百顷竹,中有诗人小谢城。
城高跨楼满金碧,下听一溪寒水声。
梅花落径香缭绕,雪白玉珰花下行。 -
158.《自宣州赴官入京,路逢裴坦判官归宣州,因题赠》 唐·杜牧
敬亭山下百顷竹,中有诗人小谢城。
城高跨楼满金碧,下听一溪寒水声。
梅花落径香缭绕,雪白玉珰花下行。 -
159.《远水》 唐·马戴
荡漾空沙际,虚明入远天。
秋光照不极,鸟影去无边。
势引长云断,波轻片雪连。
汀洲杳难到,万古覆苍烟。 -
160.《送和北虏使》 唐·马戴
路始阴山北,迢迢雨雪天。
长城人过少,沙碛马难前。
日入流沙际,阴生瀚海边。
刀镮向月动,旌纛冒霜悬。