-
1.《朋党论》 宋·欧阳修
臣闻朋党之说,自古有之,惟幸人君辨其君子小人而已。
大凡君子与君子以同道为朋,小人与小人以同利为朋,此自然之理也。
然臣谓小人无朋,惟君子则有之。
其故何哉?小人所好者禄利也,所贪者财货也。 -
2.《纵囚论》 宋·欧阳修
信义行于君子,而刑戮施于小人。
刑入于死者,乃罪大恶极,此又小人之尤甚者也。
宁以义死,不苟幸生,而视死如归,此又君子之尤难者也。
方唐太宗之六年,录大辟囚三百余人,纵使还家,约其自归以就死。 -
3.《三槐堂铭》 宋·苏轼
天可必乎?贤者不必贵,仁者不必寿。
天不可必乎?仁者必有后。
二者将安取衷哉?吾闻之申包胥曰:“人定者胜天,天定亦能胜人。
”世之论天者,皆不待其定而求之,故以天为茫茫。 -
4.《过秦论》 两汉·贾谊
上篇
秦孝公据崤函之固,拥雍州之地,君臣固守以窥周室,有席卷天下,包举宇内,囊括四海之意,并吞八荒之心。
当是时也,商君佐之,内立法度,务耕织,修守战之具;外连衡而斗诸侯。
于是秦人拱手而取西河之外。 -
5.《展禽论祀爰居》 先秦·佚名
海鸟曰“爰居”,止于鲁东门之外二日。
臧文仲使国人祭之。
展禽曰:“越哉,臧孙之为政也!夫祀,国之大节也,而节,政之所成也。
故慎制祀以为国典。 -
6.《运命论》 魏晋·李康
夫治乱,运也;穷达,命也;贵贱,时也。
故运之将隆,必生圣明之君。
圣明之君,必有忠贤之臣。
其所以相遇也,不求而自合;其所以相亲也,不介而自亲。 -
7.《司马错论伐蜀》 两汉·刘向
司马错与张仪争论于秦惠王前,司马错欲伐蜀,张仪曰:“不如伐韩。
”王曰:“请闻其说。
”对曰:“亲魏善楚,下兵三川,塞轘辕、缑氏之口,当屯留之道,魏绝南阳,楚临南郑,秦攻新城宜阳,以临二周之郊,诛周主之罪,侵楚魏之地。
周自知不救,九鼎宝器必出。 -
8.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
9.《豫让论》 明·方孝孺
士君子立身事主,既名知己,则当竭尽智谋,忠告善道,销患于未形,保治于未然,俾身全而主安。
生为名臣,死为上鬼,垂光百世,照耀简策,斯为美也。
苟遇知己,不能扶危为未乱之先,而乃捐躯殒命于既败之后;钓名沽誉,眩世骇俗,由君子观之,皆所不取也。
盖尝因而论之:豫让臣事智伯,及赵襄子杀智伯,让为之报仇。 -
10.《封建论》 唐·柳宗元
天地果无初乎?吾不得而知之也。
生人果有初乎?吾不得而知之也。
然则孰为近?曰:有初为近。
孰明之?由封建而明之也。 -
11.《喜归述怀留别李于鳞王元美徐子与宗子相四子》 明·梁有誉
天地炎州外,云涛涨海边。
为儒嗟世业,结社断尘缘。
髫龀趋先子,荣枯忆往年。
时推骢马使,人避铁冠贤。 -
12.《上巳日王仲宗赵德温见过因招赵仲缜任卿小集》 宋·韩元吉
春事倏已晚,飞花送啼莺。
长安三月三,水边尽倾城。
缅怀杜陵老,感之见歌行。
青鸟忽飞去,素鳞盘水精。 -
13.《赠叶宗贵一山》 宋·方回
一山叶翁七十二,齿牙秃缺面不媚。
忽然袖诗叩我门,偏贝畴能办兹事。
才德岂关貌妍丑,西子□□孟光腻。
三十年许旧相识,翁摄官霅我半刺。 -
14.《次韵和吴侍郎任宗伯贰卿沖卿领天官南局皆世》 宋·宋庠
斗宫分局敞星闱,伯仲登贤士论归。
奕世弓裘方善续,先春跗萼更相依。
孤鸿暂作云衢骋,三凤行看帝阁飞。
戚苑好书馀庆事,一门仙橐映朝衣。 -
15.《高宗郊祀前庙朝享太庙三十首》 宋·真宗
于皇烈考,道化圣神。
尧聪舜孝,文恬武忻。
命子出震,遗骏上实。
罔极之衰,有古莫论。 -
16.《和王微之登高斋三首》 宋·王安石
寒云沈屯白日埋,河汉荡坼天如簁。
衡门兼句限泥潦,卧听窾木鸣相挨。
萧辰忽扫纤翳尽,北岭初出青嵬嵬。
微之新诗动我目,烂若火齐金盘堆。 -
17.《致中手谈见知胡漳州而奇仲未有定论》 宋·刘子翚
子无胜负著胸中,三百枯棋破老慵。
支陈春收花脱树,雹声夜碎月衔峰。
危机每惮张颐虎,窘步休夸独眼龙。
无复漳州赏新妙,只应公论付吾宗。 -
18.《故经略华文赵郎中崇宪挽章三首》 宋·曹彦约
国是归宗相,儒科看嫡传。
与时常落落,持论极拳拳。
柄用无韩范,师承有涧瀍。
衣冠何足论,父子世称贤。 -
19.《某蒙示咏家弟所撰班史属辞长句三叹之余辄用》 宋·陈与义
隽永杂俎虽甚旨,何似三冬足文史。
羡子皮里西京书,议论逼人惊亹亹。
戏为语韵网所遗,人皆百能子千之。
虽非张巡遍记诵,岂与李翰争毫厘。 -
20.《上皇八十庆寿赦书至海陵敬成三十二韵》 宋·孙应时
禹迹乾坤旧,尧天日月新。
龙躔临丙午,凤历首庚辰。
卦直三阳泰,时通万物屯。
暖音鸣嶰律,淑气鼓鸿钧。