-
181.《清如玉壶冰》 唐·潘炎
琰玉性惟坚,成壶体更圆。
虚心含景象,应物受寒泉。
温润资天质,清贞禀自然。
日融光乍散,雪照色逾鲜。 -
182.《览外生卢纶诗,因以示此》 唐·韦渠牟
卫玠清谈性最强,明时独拜正员郎。
关心珠玉曾无价,满手琼瑶更有光。
谋略久参花府盛,才名常带粉闱香。
终期内殿联诗句,共汝朝天会柏梁。 -
183.《广陵诗》 唐·权德舆
广陵实佳丽,隋季此为京。
八方称辐凑,五达如砥平。
大旆映空色,笳箫发连营。
层台出重霄,金碧摩颢清。 -
184.《武陵书怀五十韵》 唐·刘禹锡
西汉开支郡,南朝号戚藩。
四封当列宿,百雉俯清沅。
高岸朝霞合,惊湍激箭奔。
积阴春暗度,将霁雾先昏。 -
185.《玉壶冰(一作咏冰壶)》 唐·李程
琢玉性惟坚,成壶体更圆。
虚心含众象,应物受寒泉。
温润资天质,清贞禀自然。
日融光乍散,雪照色逾鲜。 -
186.《和答诗十首·答桐花》 唐·白居易
山木多蓊郁,兹桐独亭亭。
叶重碧云片,花簇紫霞英。
是时三月天,春暖山雨晴。
夜色向月浅,暗香随风轻。 -
187.《早春独游曲江(时为校书郎)》 唐·白居易
散职无羁束,羸骖少送迎。
朝从直城出,春傍曲江行。
风起池东暖,云开山北晴。
冰销泉脉动,雪尽草芽生。 -
188.《奉酬袭美苦雨见寄》 唐·陆龟蒙
松篁交加午阴黑,别是江南烟霭国。
顽云猛雨更相欺,声似虓号色如墨。
茅茨裛烂檐生衣,夜夜化为萤火飞。 -
189.《山中即事》 唐·方干
趋世非身事,山中适性情。
野花多异色,幽鸟少凡声。
树影搜凉卧,苔光破碧行。
闲寻采药处,仙路渐分明。 -
190.《奉酬于中丞使君郡斋卧病见示一首》 唐·皎然
宿昔祖师教,了空无不可。
枯槁未死身,理心寄行坐。
仁公施春令,和风来泽我。
生成一草木,大道无负荷。 -
191.《忆江南》 唐·吕岩
淮南法,秋石最堪夸。
位应乾坤白露节,象移寅卯紫河车。
子午结朝霞。 -
192.《奉和袭美二游诗·徐诗》 唐·陆龟蒙
尝闻四书曰,经史子集焉。
苟非天禄中,此事无由全。
自从秦火来,历代逢迍邅。
汉祖入关日,萧何为政年。 -
193.《满庭芳》 宋·张伯端
真铁牛儿,形容丑恶,性刚偏好争驰。
人人皆有,那角解牵骑。
种就黄芽满院,更须用、神水浇之。
宫里,若无此兽,安得似婴儿。 -
194.《满庭芳》 宋·如愚居士
吾乃当涂,弃儒奉道,遵行圣诲多年。
已逾三纪,截灭六尘缘。
因习业、自当度日,未尝谒见豪贤。
般若力,掀翻烦恼,坦荡独悠然。 -
195.《监造御茶有所争执》 宋·徐玑
森森壑源山,注注壑源溪。
修修桐树林,下荫茶树低。
桐风日夜吟,桐雨洒霏霏。
千业高一青,一业千万枝。 -
196.《满庭芳·体挂云衣》 元·刘处玄
体挂云衣,身如布素,应为莫厌清贫。
道无形象,大悟里头真。
憎爱心无有德,俱赞美、归顺良因。
洪禧至,闲看法教,松竹每为邻。 -
197.《酹江月》 元·刘处玄
古今贩骨,想生来死去,荣枯多少。
百载光阴四序逼,不觉形容衰老。
世伪浮华,转头如梦,到底成虚娇。
无生一念,念道真明达了。 -
198.《酹江月》 元·刘处玄
寿过彭祖,更官高一品,石崇贵富。
古往今来人世事,觉了不堪重虑。
归去渊明,乘舟范蠡,先已超升去。
真通道德,*却死沉阴路。 -
199.《蓦山溪·人间万事》 元·刘处玄
人间万事,识破真归笑。
恩爱与尘情,譬无常、般般是了。
浮沤幻体,生灭几时休,忘世梦,去贪争,达道真明晓。
微光觉照,应变通深妙。 -
200.《渔家傲 余读欧公李太尉席上作十二月淦家傲》 元·欧阳玄
其盛丽,生平思仿佛一言不可得。
近年窃官于朝,久客辇下,每欲放此,作十二阕,以道京师两城人物之富,四时节令之华,他日归农,或可资间暇也。
至顺壬申二月,玄修大典既毕,经营南归,属春雪连日,无事出门,晚寒附火,私念及此,夜漏数刻,腹具成,枕上不寐,稍谐叶之。
明日,笔之於简,虽乏工致,然数岁之中,耳目之所闻见,性情之所感发者,无不隐括概见於斯。