-
281.《续永叔归田乐秋冬二首》 宋·梅尧臣
秋风忽来鸣蟪蛄,豆叶半黄陂水枯。
织妇夜作露欲冷,社酒已熟人相呼。
坎坎击鼓坐林下,醉去自有儿童扶。
壮男独猎南山虎,中子己扱荒径狐。
田家此乐乐有余,食肉缉皮裘岂无。
我虽爱之乏寸土,待买短艇归江湖。 -
282.《熊主簿示梅花十绝诗至梅花已过因观海棠辄次》 宋·刘克庄
几树繁红映碧湾,苎萝山下见芳颜。
分明消得黄金屋,却堕荒蹊野径间。 -
283.《漫郎亭》 宋·文同
凿城为洞深且长,沿壕开径闲复荒。
有亭如许入蒙密,谁比次山称漫郎。 -
284.《休日马上》 宋·陈与义
休日不自休,骑马踏荒径。
却扇受景风,今朝我无病。
春云閟晨耀,群绿澹相映。
山川与朝市,一动自一静。
九衢行万人,谁抱此怀胜。
不得与之语,萧萧寄孤咏。 -
285.《宿东园诗》 南北朝·沈约
陈王鬬鸡道。
安仁采樵路。
东郊岂异昔。
聊可闲余步。 -
286.《赠隐士》 宋·寇准
夫子住东野,经年不到城。
爱吟无俗趣,贪静得闲名。
荒径侵山影,虚堂出燕声,我惭为俗吏,泉石负幽情。 -
287.《许洞归吴中》 宋·杨亿
春渚归艎不暂留,青丝如葆恐逢秋。
骚人已得江山助,赋客终陪霰雪游。
三径未荒休欢鹏,十浆先馈定惊鸥。
洞庭霜橘疁田粟,岁计犹堪比彻侯。 -
288.《书怀寄刘五》 宋·杨亿
风波名路壮心残,三径荒凉未得还。
病起东阳衣带缓,愁多骑省髩毛斑。
五年书命尘西阁,千古移文愧北山。
独忆琼枝苦霜霰,清罇岁晏强酡颜。 -
289.《登一鉴亭有怀亡弟老成下世》 宋·李吕
半年懒向此经行,上巳重来雨乍晴。
三径就荒春草合,一亭依旧暮山横。
怅怀丘壑空陈迹,极目园林不胜情。
老境何堪风断雁,倚栏挥泪咽溪声。 -
290.《草堂》 宋·汪元量
子美西来筑此堂,浣花春水共凄凉。
鸣鸠孔燕归何处,野草闲花护短墙。
英雄去矣柴门闭,邻里伤哉竹径荒。
安得山瓶盛乳酒,送分渔父濯沧浪。 -
291.《感时述事(十首)》 明·刘基
秦皇县九宇,三代法乃变。
汉祖都咸阳,一统制荒甸。
豪雄既铲削,疮痍获休宴。
文皇继鸿业,垂拱未央殿。 -
292.《金地寺》 宋·陈造
侧径崎岖去,飞萝次第扪。
山横欲无地,路转却逢村。
竹柏围荒寺,莓苔上缭垣。
残僧不知客,芋火老云根。 -
293.《再次韵作招隐篇》 宋·陈造
我家五亩园,泉细地不渴。
载酒噬肯游,开门谁汝遏。
典衣买花栽,种十八九活。
繁华出荒秽,天巧容人夺。 -
294.《投秦大师》 宋·王灼
三径荒芜钓艇闲,中兴冠盖拟跻攀。
有文灵敏过金闺彦,无籍堪联玉笋班。
断遣乡愁归鱼酒,安排客服上吴山。
相门宾帟多珠履,自笔风埃蹭蹬间。 -
295.《简单令》 宋·胡寅
十月絺无斁,中冬木尚荣。
原为寒玉佩,思灌阆风清。
之子牛刀暇,寻余兔径行。
已携从事至,旋觉大庖盈。 -
296.《和陆郎中放翁韵》 宋·姜特立
遥知三径长荒苔,解组东归亦快哉。
津岸纷纷群吏去,船头衮衮好山来。
平时佳客应相过,胜日清尊想屡开。
若许诗篇数还往,直须共挽古风回。 -
297.《移居》 宋·李洪
僦屋东瓯城,爽气挹西山。
飓风忽作恶,柴荆不容关。
再徙得陋巷,藩拔井亦眢。
稍毕涂塈功,已觉容膝安。 -
298.《隐岩吴体》 宋·李洪
屋头日日闯云山,簿领沉迷肯放閒。
一行作吏遽如许,三径就荒那得还。
绿阴留与后人憩,丛桂时招好客攀。
邂逅清泉与白石,岸巾时得洗衰颜。 -
299.《秋雨兀坐王原庆携孙吉父菊花倡和见过有分遗》 宋·楼钥
五载杜门居海角,无复翻阶赋红药。
自怜荒径菊犹存,夕餐空待秋英落。
眼明喜见绿丛丛,始也抽苗今满握。
扶筇著意养孤芳,荆棘旁连细开斫。 -
300.《癸卯春杂用古语继吴监簿水月即事》 宋·杨冠卿
霜日炫晴昼,意行春色随。
平林花淡淡,荒墅草离离。
竹径通幽处,山云薄暮时。
壶觞情未极,飞鞚返青丝。