-
1.《望云涯引》 宋·李甲
秋容江上,岸花老,苹洲白。
露湿蒹葭,浦屿渐增寒色。
闲渔唱晚,鹜雁惊飞处,映远碛。
数点轻帆,送天际归客。 -
2.《谒金门》 宋·陈云
春昼永。
接叶鸣禽相应。
风定落红香一径。
疏疏窗竹影。
寂寞年时酒病。
远笛悠悠吹醒。
间上层楼天又暝。
云山青不尽。 -
3.《诗呈同院诸公六首》 宋·邓忠臣
秋日同文馆,虚廊日几回。
浮花出林杪,古樾蔽城隈。
远笛悲仍壮,幽禽去又来。
微吟还自喜,共和有清才。 -
4.《句》 宋·王从
凉风回远笛,暝色带归舟。
-
5.《句》 宋·王大受
远笛招幽响。
-
6.《村舍》 明·蔡羽
春水明沙鸟,斜阳铺绿茸。
墟远笛声乱,峰高霞影重。
饮谋青涧竹,坐记碧坛松。
莫道山中静,莺啼树树浓。 -
7.《许州风节亭次韵刘东之御史美之正郎》 明·鲁铎
烦嚣何处可披襟,风节亭中散竹阴。
地僻本无尘俗气,夜凉先见岁寒心。
风传远笛情何限,月转长梢坐益深。
安得题诗更明日,满墙挥翰学来禽。 -
8.《春日斋居杂书(二首)》 明·钱王孙妻
雨过小池绿,苔生白板扉。
玄言深玉麈,幽思托金徽。
远笛兼莺语,飞花趁燕归。
相看贫亦好,安用泣牛衣。 -
9.《出东城并江而归》 宋·陆游
上车容假寐,出郭当闲游。
远笛临风起,高帆到岸收。
人归花市路,客醉酒家楼。
径就东窗卧,孤灯欲话愁。 -
10.《城西晚眺》 宋·宋祁
北榭风轻爽醉襟,天涯摇落对登临。
一篙寒浪船移浦,千尾残阳鸟赴林。
倦客亭皋时远笛,早寒墟里渐疏碪。
凭栏不觉休边角,暝气苍茫失半岑。